Kogelstoten

Over deze sport

Kogelstoten is een sport binnen de atletiek waarbij het de bedoeling is om een kogel over een zo groot mogelijke afstand weg te stoten. De kogelstoter stoot zijn/haar kogel vanuit een cirkel, die in de stootrichting wordt begrensd door een witte stootbalk.

De kogel wordt op de vingers in de nek gelegd. Daarna wordt hij weggestoten. Grofweg worden bij dit stoten drie technieken gebruikt:

Standstoot

De kogelstoter staat zijwaarts in de werprichting. Hij buigt enigszins of doet een kleine zijwaartse pas van de werpsector af, en stoot vervolgens in een strek- en draaibeweging. Dit is de klassieke techniek en de techniek voor beginners.

Aanglijden

Deze techniek wordt ook wel de O'Brien-techniek genoemd, omdat deze techniek in de vijftiger jaren door Parry O'Brien is geïntroduceerd, die daarmee het kogelstoten domineerde. De kogelstoter staat met de rug naar de werpsector gekeerd achter in de stootring. Hij buigt sterk voorover, en stoot vervolgens met een glijdende draaipas, waarin de atleet zich ook strekt, naar achteren de kogel de sector in.

Draaitechiek

Deze techniek is in 1976 door Aleksandr Barysjnikov geïntroduceerd. Ook hier begint de atleet achter in de stootring met de rug naar de werpsector. Hij glijdt echter niet naar de stootrand, maar maakt in de ring anderhalve draai.

Zowel draai- als aanglijdtechniek worden tegenwoordig in de wereldtop toegepast. Het lijkt erop dat de keuze van de techniek afhankelijk is van de fysieke kwaliteiten van de atleet. Kortere en zwaardere atleten zouden meer baat hebben bij de draaitechniek.